ความซื่อสัตย์สุจริต ต้องไม่มีมารยาสาไถย

 

   ๑๕. เราเป็นพระเป็นเณรต้องมีความซื่อสัตย์สุจริต ไม่มีมารยาสาไถย หมกเม็ดมีเล่ห์กล มีอะไรก็ต้องกราบเรียนครูบาอาจารย์หมดทุกอย่าง เพื่อจิตใจจะได้ขาวสะอาดปฏิบัติจะได้ไม่ติดขัด เช่น มีความอยู่ในใจว่าจะเดินทางไปที่โน่น ที่นั่น ที่นี่ มีการวางแผนไว้แล้วแต่กราบเรียนครูบาอาจารย์เพียงอย่างเดียว เมื่อไปถึงที่นั่นก็ต่อไปในที่ต่างๆ เท่าที่กิเลสมันจะบงการ พระเณรทุกวันนี้นิสัยเสียมาก จัดเป็นพระสะเปะสะปะ พระกาฝาก พระไม่มีแก่น ไม่มีสาระ บางทีไปไหนก็ไปเลยไม่บอกลา ไปแล้วค่อยมาบอกทีหลัง โทรศัพท์มาขอโอกาส ให้โยมมาขอ แม้แต่ไปรับกิจนิมนต์กว่าจะกลับเข้าถึงวัดได้แวะตั้งหลายแห่ง การที่เราจะเดินทางไปไหน เราต้องแจ้งให้ครูบาอาจารย์ทราบล่วงหน้าว่าไปกี่วัน ไปที่ไหนบ้าง ไม่ว่าจะไปเดินธุดงค์ที่ไหน ครูบาอาจารย์จะได้รู้ว่ามันเหมาะมันควรไหม พระประเภทนี้วันๆ หนึ่งคิดจะหาวิธีออกจากวัดเพื่อระบายอารมณ์ มีใครบ้างจะพาไป มีใครบ้างจะเอารถไป เดี๋ยวไปเยี่ยมที่โน่นเยี่ยมที่นี่ ไม่มีความหนักแน่นเหมือนคนไม่มีเจ้าของ อาจารย์บอกแล้วก็ไม่ฟัง บอกว่าอย่าไปทำอย่างนั้นเดี๋ยวจะไปออกหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่ง เมื่อเราปล่อยนิสัยของเราไปเรื่อยๆ ก็ยากที่จะเปลี่ยนนิสัย เพราะหนังมันหนาเป็นคืบๆ มันด้าน ก็เตือนผู้ที่จะปฏิบัติตามพระพวกนี้ เพราะกว่าจะรู้ว่ามันผิดมันก็สายเสียแล้ว เหมือนรถคันใหญ่ไปอยู่ในถนนเล็กๆ จะกลับหลังก็กลับไม่ได้.
อัฐบริขาร