เมื่อวานนี้ (15 พ.ย. 2551) ผมได้ไปพบพ่อที่ศูนย์ไอที ที่ top IT พิษณุโลก เพราะพ่อนำปริ้นเตอร์มาซ่อม (เอามาจากแพร่เลยนะนั้น) และมาธุระเรื่องของผมด้วย

ในขณะที่รอก็ไปทานข้าวที่ศูนย์อาหาร คุยกันไปมา แล้วก็เดินไปซื้อของ มารู้ตัวอีกทีว่า โทรศัพท์อีกเครื่องหล่นหายไปก็ผ่านไปเกือบชั่วโมง (ตอนแรกจำไม่ได้ว่าเอามาด้วยหรือเปล่า เลยลองโทรไป 2 ครั้ง ไม่มีคนรับ ก็นึกว่าเอาไว้ที่บ้าน แต่ก็มีคนโทรกลับมา) ผมเลยรีบกลับไปที่ศูนย์อาหาร แล้วลองโทรเข้า ก็พบผู้หญิง 3 คน นั้งทานข้าวกันอยู่ เค้าก็รีบเอาคืนให้ ผมกล่าวขอบคุณ พร้อมกับยกมือไหว้ (ไม่รู้ว่าอายุมากกว่า หรือน้อยกว่า)

ผมเชื่อว่า คงเป็นเพราะผลของบุญและกรรมดี ที่ได้เคยทำมา ทั้งชาติที่แล้ว และชาตินี้
และความดีที่เราทำไม่มีวันสูญสิ้นครับ

ก่อนนี้ก็เคยเสียบกุญแจรถคาไว้ในสถานที่ ที่มีสถิติการโจรกรรมรถมากกที่สุด และตัวผมเองก็เดินเที่ยวเป็นชั่วโมง พอหากุญแจไม่เจอก็ตกใจมาก รู้สึกเลยว่า อาการการหยุดหายใจเป็นอย่างไร (ใจหายแว๊บ) แต่พอไปถามที่เจ้าหน้าที่ พบว่ามีผู้หญิงลีอคคอ และถอดกุญแจไม่ฝากไว้ที่ประชาสัมพันธ์ให้ ดีใจมากๆครับ

เชื่อเถิดครับ ทำดี ย่อมได้รับผลดีตอบแทนครับ