ให้กำลังใจเว็บ SEAL2thai ด้วยนะจ๊ะ

จากคนที่เกลียดอาชีพครู สู่ความศรัทธา (อย่าลืมให้ like บทความนี้ ด้านท้ายบทความด้วยนะครับ)
ครูบ้านนอก ครูสอนจริง ครูติวเตอร์ ทุกคนล้วนมีความเป็นครู
 

กิจกรรมวันครู และรางวัลหนึ่งแสนครูดี
     วันที่ 16 มกราคม ใครๆก็ทราบดีว่าเป็นวันครู

     วันนี้ หลายคนย่อมระลึกถึงครู ทั้งที่เคยได้รับความโอบอุ้ม ดูแล สั่งสอน และการถูกกำราบปราบพยศจากครู

     ผมเองได้ดีทุกวันนี้เพราะมีครู...

     คุณเชื่อไหม ก่อนหน้านี้ ผมไม่เคยคิดที่จะทำอาชีพครู ถ้าจะให้ถูกต้องพูดว่า "รังเกียจ"

    ทำไมผมถึงใช้คำนี้... พ่อกับแม่ของผมเป็นครูทั้งคู่ ท่านเริ่มต้นด้วยเงินเิดือนพันกว่าบาท ผมยังจำความรู้สึกของการที่ต้องซื้อข้าวทีละลิตรมาแบ่งหุงกินได้ดี นอกจากเงินเดือนจะน้อยแล้ว ยังต้องเอางานมาทำที่บ้าน ต้องมานั่งเขียนแผน ทำแผ่นใส ทำสื่อการสอน ทำกระดาษสำหรับโรเนียว ถ้าโชคไม่ดี ก็มีปัญหากับผู้บริหารอีก

    รู้สึกเซ็งจริงๆ นี่หรือ อาชีพที่มีเกียรติ

     แต่เมื่อสวรรค์เขียนบทให้ผมสอบเข้ามหาวิทยาลัยไม่ได้ (ด้วยความยโสโอหังที่เลือกคณะที่ต้องการเรียน ทั้งที่รู้ว่ามันต้องพัง แต่ก็ยังดีใจว่า มันพังเพราะเรา ไม่ใช่เพราะใครอื่น) ผมต้องระเห็จจากแพร่ มาเรียนที่สถาบันราชภัฏพิบูลสงคราม จังหวัดพิษณุโลก

     ที่แห่งนี้ได้นำผมได้มาพบกับครูบาอาจารย์ ที่ผมนับถือว่า พวกท่านคือพ่อและแม่ของผมอีกคนหนึ่ง แต่บุคคลสำคัญที่ผมต้องขอกล่าวถึงคือ ท่านผู้ช่วยศาตราจารย์สุรีย์  ไวยกุฬา ผู้ซึ่งเปลี่ยนแนวคิด เปลี่ยนทิศทางของชีวิตของผมด้วยคำพูดเพียงคำเดียว

     จากเดิมที่ผมตั้งใจว่าจะเรียนที่นี่เพียงปีเดียว แล้วค่อยสอบเข้ามหาวิทยาลัยในคณะรัฐศาสตร์อีกครั้งหนึ่ง แต่เมื่อถึงวิชา ภาษาไทยเพื่อการสื่อสารและสืบค้น ซึ่งท่าน ผศ.สุรีย์ ได้มาสอนเป็นคนแรก ด้วยบุคลิก และวิธีการสอนที่มาล้นด้วยประสิทธิภาพ แฝงไปด้วยความเมตตาอย่างสูงสุด ผมจึงเข้าไปขอฝากตัวเป็นศิษย์ของท่าน (คงเป็นนักศึกษาที่ไม่ใช้โปรแกรมวิชาภาษาไทยอีกหนึ่งคนที่เป็นศิษย์ของท่านแบบ นานๆ มีคนนึง)

     ท่านให้ความรัก ดูแล เหมือนผมเป็นลูกของท่านจริงๆ ท่านหยิบยื่นโอกาส คำสั่งสอน แนะนำ และอะไรหลายต่อหลายอย่างที่ครูคนหนึ่งจะมอบให้ลูกศิษย์ได้

     ผมกล้าพูดได้เลยว่า ถ้าไม่มีท่าน ผมก็ไม่ได้เป็นครู

     และความเป็นครูที่ผมมีเบ้าหลอมจากท่าน รวมถึงคณาจารย์ท่านอื่นๆ ก็ทำให้ผมเป็นผม ทำให้เป็นครูแชมป์ครูบ้านนอกคนนี้ ครูของผมทุกท่าน ทำและสั่งสอนผมอย่างไร ผมก็จะทำกับลูกศิษย์แบบนั้น เพราะผมเชื่อว่า สิ่งที่ครูสอน คือสิ่งที่ดีที่ผ่านหยิบยื่นให้ และต้องการให้เรามอบต่อไป

     พูดมาซะยาวเลย สำหรับปีนี้ กิจกรรมวันครูของสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลก เขต 1 ได้จัดที่หอประชุมศรีวิชรโชติ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม โดยกิจกรรมปีนี้ได้มีการมอบรางวัลหนึ่งแสนครูดีด้วย

     ผมไปเตรียมของเพื่อจะตักบาตรตอนเช้า แต่ปรากฏว่า ทันแต่ตักบาตรที่วัดคูฯ (ไม่ทันตักบาตรกับคณะครูที่มหาวิทยาลัย) จากนั้นก็เตรียมตัวไปงาน คราวนี้ก็พบว่า เสื้อคลุมสีดำที่เคยใส่ได้หายไป ตอนแรกคิดว่าไม่เป็นอะไร แต่พอได้พบกับท่านรองฯธิดาพร ก็เลยทราบว่า ต้องหาเสื้อสูททับเสื้อหนึ่งแสนครูดีอีกทีหนึ่ง

     ตายหละหว่า ทำไงดี!!!

     เหมือนสวรรค์โปรด... ท่าน ผอ. เฉลิม  มีมาก ท่านมาเซ็นต์ชื่อพอดี ผมเลยถือโอกาส "ปล้น" เสื้อสูทของท่าน ผอ. มาใช้ก่อน (ต้องกราบขอบพระคุณงามๆมา ณ ที่นี้ พระคุณนี้จะจดจำไปจนวันตายเลยครับ) ผมถือว่าท่านเป็นผู้บริหารที่เสียสละ และให้ความสำคัญกับลูกน้องมากๆ

     รางวัลหนึ่งแสนครูดี เป็นรางวัลที่คุรุสภาได้จัดขึ้นเพื่อให้กำลังใจครู โดยที่โรงเรียนได้จัดส่งรายชื่อครูที่ได้รับคัดเลือกแล้ว และเมื่อครบกำหนดเวลา ก็จะประกาศชื่อให้คนทั่วไปตรวจสอบและร้องเรียนว่าเหมาะสมหรือไม่ ความภาคภูมิใจในส่วนนี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้นสำหรับชีวิตข้าราชการครู เพราะจุดมุ่งหมายที่แท้จริงคือ ทำอย่างไรก็ได้ ให้ลูกศิษย์ถึงฝั่งฝัน และรับใช้ใต้เบื้องพระบาทของพระเจ้าแผ่นดินอย่างเต็มภาคภูมิ

     ขอบคุณครับพี่น้อง seal2thai.org เพราะการเริ่มต้นที่ดี ด้วยความตั้งใจที่ดี ย่อมได้รับผลในไม่ช้า

ท่านสามารถอ่านบทความนี้ได้ที่ http://www.seal2thai.org/sara/sara241.htm    free toolbar

 

ที่มา ครูแชมป์ พิริยะ  ตระกูลสว่าง ชาว facebook ให้กำลังใจบทความนี้ด้วยนะครับ :)

  ขอบคุณครับที่ทำ link และอ้างอิงมาหาเรา นึกว่าในสังคมจะไม่มีคนให้เกียรติคนอื่นเหลืออยู่อีกแล้ว

	ให้คะแนนข้อเขียนนี้ กี่ดาวดีครับ...