ให้กำลังใจเว็บ SEAL2thai ด้วยนะจ๊ะ

เริ่มต้นดี ชีวิตดี (อย่าลืมให้ like บทความนี้ ด้านท้ายบทความด้วยนะครับ)
ก่อนนับถอยหลังสวัสดีปีใหม่ ขอบ่นเล็กน้อยก่อนสวดมนต์ข้ามปีนะครับ
 

หน้าที่ของครู กับหนึ่งปีที่ผ่านไป
     ผมคงเป็นมนุษย์ที่แปลกอีกคนหนึ่ง ที่ยังมีเวลาเขียนเว็บในวันหยุดขึ้นปีใหม่อย่างนี้ ในขณะที่หลายคนต่างก็กลับบ้าน หรือไปพักผ่อนกับครอบครัว จริงๆแล้ว มันไม่มีอะไรมากมายในวันที่ 31 ธันวาคม 2554 ซึ่งผมก็ได้มองว่ามันเป็นวันธรรมดาอีกวันหนึ่ง จนกระทั้งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ ได้ทำให้ผมได้มองมันส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่แตกต่างไปจากเดิม

     ผมไม่ได้กลับบ้านที่แพร่ ที่ไม่ได้กลับเพราะมันมีสาเหตุ ก่อนหน้านี้ตอนที่บรรจุรับราชการอยู่ที่จังหวัดกำแพงเพชร ทางโรงเรียนมักจะจัดกิจกรรมในวันที่ 31 ธ.ค. หรือไม่ก็วันที่ 1 ม.ค. ของทุกปี เพื่อหารายได้มาพัฒนาโรงเรียน ช่วงนั้นไม่เคยได้กลับบ้านเกิดเลย จนกระทั้งในปี 54 ผมได้มีโอกาสกลับไปกราบพระอาจารย์ ไหว้พ่อแม่ ได้พบปะเพื่อนฝูงสมัยมัธยมที่ไม่ได้เจอกันมาร่วมสิบปี

     แต่ปีนี้ ผมกลับไม่ได้กลับบ้าน เพราะแผนการณ์ชีวิตทีได้วางไว้เป็นตัวกำหนด บีบให้ผมอยู่ทำงานคนเดียวที่พิษณุโลก

     ผมวางแผนที่จะส่งประกวดผลงานครูดีเด่น

    ที่ต้องการประกวดนั้น ไม่ได้มีจุดมุ่งหมายว่า ต้องการอวดตัวว่าเหนือคนอื่นๆ เพียงแต่ต้องการให้เด็กนักเรียนได้เห็นถึงผลของการที่ตั้งใจทำอะไรสักอย่างหนึ่ง ผลของมันมักหอมหวานเสมอ...

    ...แต่ปีนี้ไม่ใช่

     ปีนี้มันไม่หอมหวาน เพราะเมื่อผมได้เปิดเว็บของ สพป.พิษณุโลก เขต 1 ก็พบว่า ทางคณะกรรมการของกลุ่มโรงเรียนได้ปิดรับสมัครไปแล้ว ด้วยความตกใจ ผมจึงรีบโทรไปหาท่านผู้อำนวยการโรงเรียน ท่านบอกว่า เดี๋ยวจะลองประสานกับทางกลุ่มให้ ผมแปลกใจตรงที่ว่า วันที่แข่งกีฬากลุ่มเมื่อต้นเดือนธันวาคม ท่านประธานกลุ่มยังบอกผมว่า ยังไม่ได้ประชุมคณะกรรมการและตั้งเกณฑ์ และหลังจากนั้น ผมก็ได้ยินจากท่านผู้อำนวยการเพียงครั้งเดียวว่า "ใครจะส่งผลงานก็เตรียมตัวไว้"    

     หลังจากนั้น ผมก็รีบติดต่อไปยังท่านประธานกลุ่มโรงเรียน เพื่อขอเมตตาเพิ่มรายชื่อเพื่อเข้าแข่งขันอีก 1 คน (เข้าแข่งขันนะครับ ไม่ใช่ขอให้ได้รางวัล) ท่านก็บอกว่า มันหมดเวลาแล้ว และได้แจ้งไปตามโรงเรียนแล้ว และท่านก็จำได้เพราะผมบอกไว้หลายเดือนแล้วว่าจะส่ง นี่ก็ยังแปลกใจว่าทำไมไม่ส่ง (ถ้าผมรู้ผมก็ส่งแหละครับท่าน) นี่ก็แจ้งผ่านทางเว็บเขตไปอีกรอบแล้ว

     สรุปแล้ว ก็เป็นความผิดของผมเอง ที่ไม่ได้ติดตามข่าวสารให้ดี แต่มาลองนึกๆดูว่า เพราะเหตุใด ถึงพลาดข่าวการประกวดครั้งนี้ และแล้วก็พบกับสาเหตุจนได้... เพราะมีกิจกรรมต่อเนื่องกันมาตั้งแต่แข่งกีฬากลุ่มเลย (ทั้งแข่งศิลปหัตถกรรมระดับภาคเหนือ เข้าค่ายธรรมะ แข่งกีฬาอำเภอ ประชุมผู้ปกครองนักเรียน และเยี่ยมบ้านนักเรียน) ซึ่งงานสุดท้ายที่ทำ คือการรายงานผลการประชุมผู้ปกครองและเยี่ยมบ้านนักเรียนเมื่อวานนี้ (30 ธ.ค.) ...ประมาณว่า ทำงานถึงนาทีสุดท้าย

     ผมโทรหาใครอีกหลายคน เพื่อหาทางออกของเรื่องนี้ เพราะการลงทุนเตรียมประกวดผลงานครูดีเด่นครั้งนี้ แลกกลับการไม่ได้กลับบ้านในวันหยุดหลายวัน...

     ...สุดท้ายแล้ว คำตอบก็คือ "ปีหน้าค่อยส่ง"

     ผมอยากตะโกนบอกว่า ปีที่แล้ว ผมก็หมายมั่นปั้นมือว่า ปีนี้จะส่ง ถ้าสมมุติปีหน้าผมติดอบรม ประชุม ติดทำงาน ติดเรียน ติดสัมมนา ผมก็คงไม่ต้องส่งกันพอดี

     เมื่อนั่งคิด นอนคิด (คิดเสียดายที่น่าจะตัดสินใจจองตั๋วกลับบ้านเมื่อสามวันที่แล้ว) มาตอนนี้ก็คงไม่มีที่ว่างสำหรับให้ผมกลับแพร่ (เหมือนกับไม่มีที่ว่างให้ผมประกวดฯ) ความหิวก็บังเกิดขึ้น ก็เลยไปค้นตู้เย็นหาอะไรกินกลางวัน แล้วก็ขึ้นไปทำความสะอาดห้องพระ เตรียมสวดมนต์ข้ามปีในวันนี้

     สติ ผมก็กลับมา

     "คนเราต้องได้อย่างหนึ่ง โดยที่เสียอย่างหนึ่งไป"

     (ใช่สิ เลือกที่จะเสียโอกาสกลับไปอยู่กับพ่อแม่ เพื่อจะทำผลงานครูดีเด่นนี่หว่า)

     "ในขณะเดียวกัน เราก็อาจจะไม่ได้อะไรเลย"  (T__T)

     ทุกสิ่งล้วนอนิจจัง ไม่เที่ยงแท้แน่นอน

     ไม่แน่ เราอาจไม่ได้ประกวดครูดีเด่นในปีนี้ แต่เราอาจจะได้ย้ายโรงเรียนรอบหน้าก็ได้

     ... นั่นแหละ คือสิ่งที่ทำให้ผมเริ่มสบายใจ

     ขณะที่กำลังจัดเก็บห้องพระอยู่นั้น ผมก็ได้ไปพบภาพพระราชกรณียกิจของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เสียงในหัวก็ก้องขึ้น "พระองค์ ไม่เคยหยุดทรงงาน และไม่เคยหวังสิ่งอื่นใดตอบแทน มากกว่าความอยู่ดีกินดีของราษฎร"

     "เฮ้ย เราคือคนของพระราชานี่นา" คำๆนี้ผุดขึ้นในหัว

      ไหนจะสมเด็จพระราชินี สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สมเด็จพระเทพฯ และพระราชวงศ์ทุกพระองค์ ที่ทรงงานไม่มีวันหยุด

     ผมอยากเขกหัวตัวเองแรงสักที แต่กลัวเจ็บ เลยแตะเบาๆ (ฮา)

     "จริงๆแล้ว เราได้รางวัลมาทั้งปีแล้วนี่นา"

     เป็นรางวัลที่ทางกระทรวงศึกษาธิการไม่ได้มอบให้ และไม่ต้องหวังเลยว่า ท่านวรวัจน์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ ซึ่งเป็นคนแพร่เหมือนกันจะรับรู้ (ที่จริงแล้ว ต้องบอกว่า ไม่ต้องคาดหวังจากใคร ทั้งกระทรวง ทั้งคุรุสภา ทั้งเขตพื้นที่ฯ ไม่ต้องหวังเลยที่ผู้บริหารเหล่านั้นจะสละเวลาอันมีค่ามาดูหน้าเว็บของครูบ้านนอกคนหนึ่ง)

     มาดูกันว่า ทั้งปี 54 ที่ผ่านมา ผมได้รางวัล(เสมือนครูดีเด่น)อะไรมาบ้าง 555 (คลิกที่ link นะครับ)

• เริ่มต้นปี 54 ได้กราบพ่อแม่ครูอาจารย์ และได้พบเพื่อนๆที่ไม่เจอกันมาสิบปี

• ได้จัดกิจกรรมวันเด็ก และได้แกล้งเด็กๆพอหอมปากหอมคอ

• ได้จัดหาเครื่องโปรเจคเตอร์ (ตอนหลังเงินที่ได้รับบริจาคมาต้องเอาไปซื้อคอมพิวเตอร์กับเครื่องเสียง) มาใช้กับหน้าจอ IPboard

• ได้ร่วมงานวันครูครั้งแรกของพิษณุโลก เขต 1

• ได้เป็นวิทยากร การสืบค้นข้อมูลเพื่อสร้างสื่อการจัดการเรียนรู้ (และการใช้สื่อส่งเสริมกระบวนการคิด) นักศึกษาประกาศนียบัตรวิชาชีพครู ม.ราชภัฏพิบูลสงคราม ห้อง 624 ครั้งแรกที่ได้เป็นวิทยากรระดับมหาวิทยาลัย

• ได้แต่งกลอน และทำเว็บถวายพ่อแม่ครูอาจารย์ องค์หลวงตามหาบัว (30 ม.ค. 54)

• วันที 1 ก.พ. 54 ได้ฝันถึงพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว (http://seal2thai.blogspot.com/2011/02/blog-post.html)

• ได้เป็นคณะทำงาน งาน"มหกรรมสร้างโอกาสทางการศึกษาและอาชีพ"

• ได้เป็นวิทยากร เด็กไทยหัวใจ ICT (รักถิ่นเกิด เทิดถิ่นไทย) โดยสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลก เขต 1  ณ ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร (ICT) จังหวัดพิษณุโลก (โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา ภาคเหนือ)

• ได้เข้ารับพระราชทานปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน ณ หอประชุมศรีวชิรโชติ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม (http://seal2thai.blogspot.com/2011/03/blog-post_26.html)

• ได้เป็นวิทยากร การฝึกปฏิบัติผลิตสื่อและนวัตกรรมการเรียนการสอนวิทยาศาสตร์ระดับประถมศึกษา โครงการส่งเสริมคุณภาพการศึกษาโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดน จัดโดยสถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม (ห้องประชุมกาซะลอง ม.803) งานนี้ภาคภูมิใจมาก เพราะเป็นวิทยากรระดับมหาวิทยาลัยครั้งที่สอง และถือได้ว่าได้รับใช้สมเด็จพระเทพฯ เพราะการอบรมครั้งนี้คือครูโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดน ภูมิใจมากๆ

• ได้อบรมภาษาจีน ที่ศูนย์ภาษาพิบูลสงคราม (ได้ความรู้ และได้รู้จักอาจารย์น่ารักเพิ่มขึ้นอีกคน) ความรู้ ถ้าอยู่นิ่งๆ มันก็เหมือนปลาตายที่ลอยตามน้ำ

• นิตยสาร secret ฉบับ ปักษ์แรก พ.ค. ลงกลอนหลวงตามหาบัว ดีใจสุดๆครับ

• วิทยากร การบรรยายพิเศษ กิจกรรม “ถนนสู่ความสำเร็จ” โครงการอบรมเชิงปฏิบัติการพัฒนาบุคลิกภาพและเสริมสร้างคุณธรรมจริยธรรมให้แก่นักศึกษาใหม่ ปีการศึกษา 2554 กิจกรรม “ก้าวแรกสู่...บัณฑิตพิบูลสงคราม”

• ของขวัญวันเกิดจากเด็กพิเศษ (รูปแพนเค้ก ที่ตัดจากนิตยสาร และหนังสือพิมพ์) นั่นหมายถึง เค้ารู้ และจดจำได้ว่า ครูของเค้าชอบอะไร แสดงว่า เป็นเด็กที่สามารถเรียนรู้ได้ แม้ผิดปกติทางสมองเล็กน้อยก็ตาม

• วิทยากร การใช้ Social Media ในการจัดการเรียนรู้ โครงการจัดอบรมหลักสูตรที่ 4 ภาษาไทยกับ IT ครูผู้สอนภาษาไทยโรงเรียนในฝันและโรงเรียนเครือข่ายใกล้เคียง ณ ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร (ICT) จังหวัดพิษณุโลก (โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา ภาคเหนือ)

• วิทยากร การใช้ Social Network for Education ตามโครงการพัฒนาคุณภาพการเรียนการสอนสำหรับครูวิทยาศาสตร์โรงเรียนในฝัน (โรงเรียนดีใกล้บ้าน) ด้วยระบบเครือข่ายออนไลน์เพื่อการศึกษา Social Media ณ ศูนย์พัฒนาการเรียนการสอนวิทยาศาสตร์โรงเรียนในฝัน โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา ภาคเหนือ

• วิทยากร การใช้ "Social Network for Education" สำหรับครู ICT และผู้สนใจทุกกลุ่มสาระการเรียนรู้ โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา ภาคเหนือ

• น้ำท่วมโรงเรียน!!! ไม่ได้หยุดกับเค้าหรอกครับ 555 โดนเรียกไปนั่น ไปนี่ตลอด

• วิทยากร การจัดกิจกรรมการพัฒนาผู้นำเยาวชน ASEAN Economic Community การเตรียมความพร้อมสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนในพื้นที่ภาคกลางตอนบน 1  ณ โรงแรมอมรินทร์ ลากูน จังหวัดพิษณุโลก (ระดับภาคเหนือตอนล่างนะครับ ขอบอก แถมเป็นครูคนเดียวในจังหวัดด้วยที่ได้เป็นวิทยากร ต้องกราบของพระคุณท่านรองฯธิดาพร ที่มอบโอกาสนี้ให้)

• อันนี้ ดีใจสุดๆครับ ได้มีส่วนช่วยเหลือ พานักเรียนที่เป็นเด็กพิเศษ ที่ถูกล่อลวงออกจากบ้านไป ผมเชื่อเลยว่า การที่เราลูกคนอื่นเหมือนลูกเรา จะทำให้เราสามารถทุ่มเทอย่างสุดความสามารถ ดีใจมากครับ ที่น้องปลอดภัยกลับมา (http://www.seal2thai.org/etc/sapanboon/mome.htm) คลิกดูเลยครับ

• ได้เป็นคณะทำงานยกร่างตัวชี้วัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา พิษณุโลก เขต 1

• ได้เป็นคณะทำงานการพัฒนาเพื่อเตรียมพร้อมสู่การเป็นประชาคมอาเซียน สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาพิษณุโลก เขต 1

• ได้เข้าร่วมพิธีพุทธาภิเษก พระพุทธรูปประจำห้องเรียน

• ครบ 6 ปี ของการรับราชการครู

• การได้รับการประเมินวิทยฐานะชำนาญการ คศ.2 (วันที่ 24 พ.ย. 2554)

• ได้ชมพระอัฐฐิธาตุของหลวงตามหาบัวอย่างใกล้ชิด (รวมถึงการได้สัมผัสผ้าเช็ดตัวครั้งสุดท้าย และล๊อตเก็ตของหลวงตาที่มีเพียงน้อยนิด)

• สอนชดเชย (จ - ส 07.30 - 16.30 น.)

• ควบคุมและฝึกสอนนักเรียนเข้าร่วมแข่งขันศิลปหัตถกรรมนักเรียน ได้รับรางวัลเหรียญทองระดับกลุ่มโรงเรียน เป็นตัวแทนไปแข่งระดับเขตพื้นที่การศึกษา (การสร้าง ebook , การตัดต่อภาพยนตร์ การพูดภาษาจีน) ได้รับรางวัลเหรียญเงิน การตอบปัญหาวิทยาศาสตร์

•  ควบคุมและฝึกสอนนักเรียนเข้าร่วมแข่งขันศิลปหัตถกรรมนักเรียน ได้รับรางวัลเหรียญทองระดับเขตพื้นที่การศึกษา แข่งระดับภาคเหนือ (การตัดต่อภาพยนตร์ และการพูดภาษาจีน) โดยได้รับรางวัลระดับเหรียญเงินในระดับภาคเหนือ

     สรุปว่า ใน 1 ปีที่ผ่านมา ผมได้รับรางวัลซึ่งเป็นรางวัลของชีวิตผม เป็นรางวัลที่ไม่ต้องแข่งกับใคร ไม่ต้องกลัวว่าใครจะเป็นคู่แข่ง และไม่ต้องร้องขอ

     ไหนจะได้รับพระราชทานปริญญาบัตร ปริญญาโท
     ไหนจะได้เจอกับน้ำท่วมโรงเรียน
     ไหนจะได้เป็นคณะทำงานของเขตพื้นที่การศึกษา 3 คณะ
     ไหนจะได้เป็นวิทยากร 8 ครั้ง แบ่งเป็นระดับมหาวิทยาลัย 2 ครั้ง ระดับภาคเหนือ 1 ครั้ง และระดับโรงเรียนในจังหวัดพิษณุโลก 6 ครั้ง
    

     ผมอาจไม่ได้รับเกียรติบัตร หรือโล่ครูดีเด่นในปีนี้ แต่ผมก็ภาคภูมิใจว่า งานที่ได้ทำใน 1 ปีที่ผ่านมา มันก็ทำให้เราสถาปนาเป็นครูดีเด่นแบบเถื่อนๆ ได้ (ฮา)

     ข้าพระพุทธเจ้า นายพิริยะ  ตระกูลสว่าง ข้าราชการครูในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว จักตั้งใจปฏิบัติงาน ให้สมกับทีได้รับหน้าที่นี้มาด้วยความซื่อสัตย์สุจริต และจะดำเนินชีวิต สอนนักเรียน ตามคำสอนของพระองค์ท่าน ด้วยการกล่าวคำสัจนี้ ขอพระบารมีปกเกล้าฯ ให้ข้าพระพุทธเจ้าไปปฏิบัติราชการอย่างปลอดภัย อย่าให้เกิดอุบัติเหตุ ขอให้เจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงาน และได้ทำงานรับใช้พระองค์ท่านตลอดไป

     บ่นส่งท้ายปีหน่อยนะครับพี่น้อง seal2thai.org เพราะการเริ่มต้นใหม่ และข้อคิดดีๆที่เกิดขึ้นในวันนี้ ก็อยากจะเผยแพร่เผื่อใครหลายคนจะได้นำไปประยุกต์ใช้ได้ครับ

ท่านสามารถอ่านบทความนี้ได้ที่ http://www.seal2thai.org/sara/sara240.htm    free toolbar

 

ที่มา ครูแชมป์ พิริยะ  ตระกูลสว่าง ชาว facebook ให้กำลังใจบทความนี้ด้วยนะครับ :)

  ขอบคุณครับที่ทำ link และอ้างอิงมาหาเรา นึกว่าในสังคมจะไม่มีคนให้เกียรติคนอื่นเหลืออยู่อีกแล้ว

	ให้คะแนนข้อเขียนนี้ กี่ดาวดีครับ...