๕ ธันวาคม ๒๕๔๘

   กราบเท้าคุณพ่อของลูก

   วันพ่อปีนี้คงเป็นอีกวันที่ลูกต้องห่างไกลพ่อ ทั้งนี้เพราะทั้งเรียนและทำงาน แต่คงเป็นอีกปีที่ลูกไม่มีของขวัญมอบให้ ลูกกลัวว่าพ่อจะรู้สึกน้อยใจเพราะวันแม่ทุกปีลูกจะมีดอกมะลิไปไหว้แม่เสมอ

   ลูกหวังไว้ในใจว่า การที่ลูกสอบบรรจุติดเป็นข้าราชการครูในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว คงจะเป็นของขวัญที่ลูกมอบให้พ่อ เพียงแต่เดือนแรกนี้ลูกตกเบิก คงไม่มีเงินหาซื้อของขวัญแทนคำว่ารักได้

   ลูกดีใจ...ที่ลูกได้เป็นข้าราชการครูจากการสอบตามขั้นตอน มีระเบียบการแข่งขันชัดเจน ไม่ได้มาด้วยการฉ้อโกง ติดสินบน และที่สำคัญ ไม่ได้มาจากการเลือกตั้ง ดังนั้น ลูกจึงไม่ได้รับกวนพ่อในเรื่องของเงินทุนในการติดสินบน และซื้อเสียง

   สองปีต่อจากนี้ไป เป็นเพียงช่วงการ ทดลองปฏิบัติราชการ แต่สำหรับลูก  สองปีนี้ คือการเราไปเรียนรู้ว่า งานในหน้าที่ของครู หนักหนาสาหัสเหมือนที่พ่อกับแม่เคยเจอมาก่อน ลูกท้อแท้เมื่อได้ไปเห็นสภาพทางเข้าของโรงเรียนซึ่งยังเป็นลูกรัง มีหลุมและบ่อ อุปกรณ์ทางวิทยาศาสตร์ ไม่เพียงพอสำหรับการจัดการเรียนรู้ อีกทั้งอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ยังไม่มีสำหรับให้เด็กได้เรียนรู้สื่อมัลติมีเดียที่ลูกสามารถผลิตได้ ความเครียดและวิตกกังวลได้เกิดขึ้นจนลูกต้องหาทางออกด้วยการหาหนังสือดีๆมาอ่าน...ลูกจึงได้พบทางสว่าง

   "...ให้บอกเขาไปว่า เราทำราชการ..." ถ้อยคำประโยคหนึ่งที่บันทึกโดย ท่านดร.สุเมธ  ตันติเวชกุล ทำให้ลูกรู้ว่า ราชการ หมายถึง การของราชา ทุกวันนี้ ลูกกำลังรับราชการ...หมายถึง รับการของพระราชามาทำต่อ มาปฏิบัติต่อ นี่ลูกกำลังปฏิบัติสิ่งที่พระเจ้าอยู่หัวมอบหมายมา ลูกกำลังเป็นส่วนหนึ่งของใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท เดินตามรอยพระบาทของพระองค์ แล้วเหตุใดเราต้องหวั่นกลัวกับปัญหาที่จะเกิดขึ้น

   พ.อ. ทองคำ  ศรีโยธิน ได้กล่าวไว้ "...อาจารย์นั่งรถไปแม่ฮ่องสอน อาจารย์กลัวตกเขาตาย เมื่ออาจารย์เหนื่อย อาจารย์นอนได้ อาจารย์หลับได้ แต่เมื่อไปเห็นป้าย โครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ โอ้! ในหลวงทรงเสด็จมาที่นี่ก่อนเรา เสียงอันตรายก่อนเรา เวลามาก็หาได้นอนหลับอย่างอาจารย์ไม่ พระองค์ทรงมองแผนที่แล้วคิดว่า ตรงนี้ จะสร้างอะไร ตรงนี้เหมาะสำหรับทำอะไร..." ลูกจึงคิดได้ว่า ทางลำบากเพียงแค่นี้ หาได้เศษเสี้ยวส่วนล้านล้านเท่าที่พระองค์ทรงเคยเผชิญไม่ ลูกมีอายุราชการอีก ๓๗ ปี ก็จะได้พักผ่อน เกษียณอายุราชการ แต่ในหลวงหาได้ทรงหยุดไม่ ๙ มิถุนายน ๒๕๔๙ พระองค์ทรงครองราชย์ครบ ๖๐ ปี เป็น๒ เท่าของอายุราชการของลูก แต่พระองค์หาหยุดไม่ ยังคงดูแลพสกนิกรของพระองค์อย่างใกล้ชิด อายุลูกเพียง ๒๓ ปี กลับท้อแท้เสียแล้ว น่าอายเสียจริง

   ลูกดีใจ เพราะชาตินี้เกิดมามีบุญ ได้เกิดในแผ่นดินไทย ได้เกิดใต้พระบารมีพระเจ้าอยู่หัว ได้เกิดเป็นลูกของพ่อและแม่ ได้เป็นข้ารับใช้ราชา รับราชการ และได้เรียนในมหาวิทยาลัยราชภัฏ อันเป็นนามที่พระองค์ทรงพระราชทานมาพร้อมกับพระราชลัญจกร โดยที่มหาวิทยาลัยอื่นไม่มี ลูกรู้ว่า แต่แรกวิทยาลัยครูนำชื่อ ราชพัฒน์ ขึ้นทูลเกล้าฯ แต่พระเจ้าถูกหัวทรงขีดฆ่า แล้วทรงพระราชทานให้เป็น "ราชภัฏ" เพราะวิทยาลัยครู คือสถาบันผลิตครู ออกไปเผยแพร่ความรู้รับใช้การของพระองค์ในท้องถิ่น ชาวราชภัฏ จึงเป็นคนของพระราชา

   พ่อครับ ครู มาจาก ครุ ที่แปลว่าหนัก ลูกรู้และเข้าใจ เพราะก่อนหน้านี้ลูกได้เรียนรู้มาจากพ่อและแม่แล้ว บัดนี้ วิชาชีพครูกำลังถูกอำนาจการเมืองครอบงำ เหล่าครุชนไม่รู้จะไปพึ่งใคร เพราะคนชั่ว ข้าราชการชั่ว กำลังข่มเหงรังแก ครอบงำ เพื่อสร้างฐานอำนาจให้กับตนเอง

   ลูกใคร่ขอพระบารมีพระเจ้าอยู่หัว สยบปราบมาร สร้างธรรมให้แผ่นดิน ก่อนที่คนดีจะไม่มีอำนาจปกครองบ้านเมืองตามระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข

   หากแม้นโพยภัยและโรคาทั้งหลายที่หมายจะเกิดขึ้นกับพระองค์ ข้าพระพุทธเจ้า ขอรับไว้แต่เพียงผู้เดียว

ขอพระองค์ทรงพระเจริญ
นายพิริยะ  ตระกูลสว่าง

     

 [หน้าแรก] [รวมสาระ] [webboard]   counter power by seal2thaih

ร่วมสนับสนุนเรา โดยการทำ link มาหาเรานะครับ เฟอร์นิเจอร์ไม้สัก พรมลายน่ารัก มะขาม ขนมจีน ข้อสอบ o-net a-net สอบบรรจุครู

     มะขาม